In European academic traditions, fine art is made primarily for aesthetics or creative expression, distinguishing it from decorative art or applied art, which also has to serve some practical function, such as pottery or most metalwork. In the aesthetic theories developed in the Italian Renaissance, the highest art was that which allowed the full expression and display of the artist's imagination, unrestricted by any of the practical considerations involved in, say, making and decorating a teapot. It was also considered important that making the artwork did not involve dividing the work between different individuals with specialized skills, as might be necessary with a piece of furniture, for example. Even within the fine arts, there was a hierarchy of genres based on the amount of creative imagination required, with history painting placed higher than still life.

മനുഷ്യരുടെ മാനസികോല്ലാസത്തിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി രചിക്കുന്ന കലകളെ പൊതുവേ സുന്ദരകലകൾ എന്നു പറയുന്നു. സംഗീതം, ചിത്രരചന, സാഹിത്യരചന, നൃത്തനർത്യങ്ങൾ മുതലായവയൊക്കെ സുന്ദരകലകളിൽ പെടുന്നു. കലകളെ പ്രയോജനകലകൾ എന്നും സുന്ദരകലകൾ എന്നും രണ്ടായി തരം തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. സുന്ദരകലകളുടെ ആത്യന്തികലക്ഷ്യം വിനോദമായിരിക്കും. അതെപ്പോഴും ബാഹ്യജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കണം എന്നു നിർബന്ധമില്ല.